حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند: مَنْ أَحَبَّنا بِقَلْبِهِ، وَ نَصَرَنا بِيَدِهِ وَ لِسانِهِ، فَهُوَ مَعَنا فِي الْغُرْفَةِ الَّتي نَحْنُ فيها. هر آن كس كه ما را در دل دوست بدارد، و با دست و زبانش ما را يارى دهد، پس او روز قيامت در جايگاهى كه ما هستيم با ما خواهد بود. الأمالی شیخ مفيد: ص33 مجلس٤ ح‏8 و بحار الأنوار: ج٢٧ ص١٠١ ح٦٤.